Niedziennik polsko-włoski.

Posty

O mnie

Parę lat temu wyjechałam na Erasmusa do Austrii, szukać przygód. Znalazłam, co prawda, tylko jedną, ale za to jaką! Tydzień po przyjeździe poznałam swojego obecnego męża i... Tak już zostało.

To doprowadziło mnie w miejsce, w którym jestem teraz. Od września 2017 mieszkam i studiuję w Rimini, które - nie dajcie się zmylić mapie - leży na północy Włoch. I tak - to właśnie TO słynne Rimini. Bo Rimini jest tylko jedno. :P

Mąż niezmiennie jest, był i będzie z krwi i kości południowcem, z Neapolu. Ja - jak wiadomo - jestem przykładem człowieka z północy nie tylko Włoch, ale całej Europy, której symbolami są: zima (lubię), ciemności (czasem lubię), niebieskie oczy (mam) i pizza z ananasem (już nie jadam, ale jadałam namiętnie).

Żyjąc w związku polsko-włoskim, wżeniając się we włoską rodzinę i obcując na co dzień z tym fascynującym narodem, czynię pewne obserwacje przede wszystkim na tle różnic kulturowych i właśnie nimi się z wami dzielę. Żaden ze mnie wielki znawca, to, co znajdujecie na tym blogu to moje prywatne i (czasem bardzo) subiektywne spostrzeżenia, często z przymrużeniem oka, czasem obojga oczu, przeplatane anegdotami i wydarzeniami z życia - i to nie byle jakiego, bo własnego! - wziętymi.

W skrócie: o Włoszech i o Włochach, z Włoch i "spomiędzy Włochów". :-)

Szukaj na tym blogu

Niedziennik polsko-włoski.

Posty

Najnowsze posty

Babcia radzi, a dziadek Vittorio – rzecz o dziedziczności imion

Dookoła plaży, czyli dlaczego mieliśmy nie jechać nad morze

(Nie) jesteś z cukru

Poliglot(k)ą być!

Pieskie dolce vita

Piątek siedemnastego i inne przesądy z południa

Różnice kulturowe: nie krzycz do mnie

Erasmusowe Love

Z dziennika małżeństwa na kwarantannie

San Giuliano, czyli stara dzielnica rybacka

Dookoła plaży, czyli dlaczego mieliśmy nie jechać nad morze

Różnice kulturowe: nie krzycz do mnie